Wspólnoty

Ks. Jan Kania w 1933 r. zakłada Ligę Katolicką zgodnie z poleceniem papieża Piusa XI. W 1935 r. powołuje Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej, a w roku następnym Stowarzyszenie Mężów. Pierwszym prezesem zostaje mianowany przez władze diecezjalne Leon Longawa.

Celem i duchowym programem przedwojennej Akcji Katolickiej było odnowienie siebie, własnego środowiska, wspólnoty wierzących i całego świata. W 1935 r. ks. Jan Kania poddał myśl budowy domu parafialnego, który do dziś potocznie nazywany jest „ligą”. W budynku tym funkcjonował sklep prowadzony przez Akcję Katolicką oraz miał swoją siedzibę Teatr Ludowy. Prowadzono działalność oświatową i kulturalną, opłacano edukację na Ludowym Uniwersytecie Katolickim wybranemu młodemu członkowi Akcji Katolickiej.

W czasie wojny wielu członków Akcji Katolickiej stało się aktywnymi działaczami Armii Krajowej. Placówka o nazwie „Centuria” należała do najlepiej zorganizowanych w obwodzie Armii Krajowej Krosno.

Po wojnie władze komunistyczne zakazały działalności. Wznowiono działalność teatralną pod nazwą Koło Amatorskie w Bóbrce zarządzane przez dawnych członków Akcji Katolickiej.

13 maja 2002 r., po 63 latach przerwy, został powołany Parafialny Oddział Akcji Katolickiej w Bóbrce. Spotkania odbywają się w pierwsze czwartki miesiąca.

Członkowie Róż są modlitewną wspólnotą 20 osób, z których każda codziennie odmawia jedną dziesiątkę Różańca. Korzystają z łask, jakie mogliby otrzymać sami odmawiając cały Różaniec.

„Rozważając bowiem Tajemnice Różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana oczyma Maryi, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała. Odmawiając Różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzmy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania. Ona radosna i bolejąca, i chwalebna, zawsze u boku Syna. Jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw.” (św. Jan Paweł II)

W Bóbrce działają róże:

• Teresy Płatek
• Anny Szydło
• Marii Majchrzak – MB Wniebowzięta,
• Alicji Jarmułowicz,
• Barbary Szczurek – św. Katarzyna ze Sieny,
• Elzbiety Roterman,
• Lucyny Kłosowskiej – św. Fustyna Kowalska,
• Ryszarda Bogaczyka – św. Franciszek,
• Barbary Pacek – św. Małgorzata Maria Alacoque.

Róże realizują program duchowy poprzez:

• wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi
• troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich
• krzewienie modlitwy różańcowej
• wspieranie misyjnej działalności Kościoła
• troskę o wierność nauczaniu Kościoła.

Członkowie Żywego Różańca:

• codziennie rozważają jedną wyznaczoną tajemnicę różańca
• biorą udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic
• uczestniczą w życiu sakramentalnym
• starają się odważnie stawać w obronie wiary
• biorą udział w pogrzebie członka Róży
• zamawiają i uczestniczą we Mszach św. w intencji żyjących członków Róży oraz zmarłych
• uczestniczą w pielgrzymkach Róż
• uczestniczą w obietnicach NMP dotyczących tych, którzy odmawiają Różaniec
• są otoczeni modlitwą pozostałych członków Żywego Różańca tak za życia, jak i po śmierci.

Stanowi ona grono osób służących proboszczowi radą we wszystkich sprawach duszpasterstwa parafialnego. Do zadań Rady należy wyrażanie opinii w sprawach dotyczących parafii oraz wysuwanie propozycji i wniosków zmierzających do doskonalenia pracy parafialnej. Opinie wyrażane przez członków Rady na posiedzeniach są głosem Parafian.

Rada Parafialna w liczy 13 osób: 9 z Bóbrki i 4 z Niżnej Łąki. częstotliwość spotkań zależy od aktualnych potrzeb parafii. członkowie Rady przeprowadzają comiesięczne zbiórki po domach ofiar na inwestycje w Parafii.

APDC jest zorganizowaną formą apostolstwa Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, które zostało założone przez bł. Honorata Koźmińskiego i Matkę Wandę Olędzką w 1889 roku w Zakroczymiu. Członkowie APDC stanowią duchową rodzinę Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. APDC podąża za światłem Słowa Bożego. Słowem Bożym, które najwyraźniej uwidacznia się przez działalność Apostolstwa jest Jezusowe orędzie o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym dla wierzących w Niego. Członkowie APDC przez swoje powołanie do niesienia pomocy duszom czyśćcowym są apostołami wiary w nieśmiertelność duszy, w możliwość oczyszczenia po śmierci, w zmartwychwstanie i życie wieczne. Modlitwą, postawą troski o niebo dla zmarłego, zachętą do przebaczenia zmarłemu jego przewinień głoszą, że Jezus jest zmartwychwstaniem i życiem. Grupa parafialna powstała z inicjatywy członków APDC, za pozwoleniem Księdza Proboszcza. Raz w miesiącu w środę zamawia Mszę świętą za zmarłych, odbywa też swoje modlitewno-formacyjne spotkanie. Po śmierci któregoś z członków zwykle dana grupa zamawia za niego Mszę świętą. Msze święte za zmarłych członków zamawiane są także podczas rekolekcji i dni skupień organizowanych przez Centrum APDC. Obecnie APDC w Bóbrce liczy 25 osób.

Liturgiczna Służba Ołtarza to duszpasterstwo zrzeszające młodych chłopców, którzy pragną być bliżej Boga i bliżej Chrystusa eucharystycznego. Aktualnie Liturgiczna Służba Ołtarza w naszej parafii, w Bóbrce i w Niżnej Łące, ma w swoich szeregach łącznie 27 chłopców. Co roku dołącza do naszego grona kilku nowych kolegów. W głównej mierze LSO to ministranci. Słowo ministrant oznacza służyć, pomagać i takie jest nasze zadanie – służyć Jezusowi przy ołtarzu. Głównym zadaniem lektorów jest odpowiednia oprawa Liturgii Słowa, zaś w roli ministrantów jest przygotowywanie ołtarza i pomaganie księdzu  podczas liturgii. W okresie poświątecznym  ministranci pomagają księdzu podczas wizyt duszpasterskich. Patronami ministrantów i lektorów są: sw. Dominik Savio, św. Jan Berchmans (SJ), św. Stanisław Kostka (SJ), św. Tarsycjusz i św. Jan Bosco.

Schola liturgiczna pełni ważną rolę w zgromadzeniu liturgicznym. Dokument soborowe tak o niej mówią: „Do niej bowiem należy troska o poprawne, zgodne z różnymi rodzajami śpiewu, wykonywanie właściwych im części liturgii oraz wspomaganie czynnego uczestnictwa wiernych przez śpiew w liturgii. By śpiewać w scholi nie potrzeba wybitnych zdolności muzycznych. Konieczne jest za to, by członkowie zespołu lubili śpiewać i chcieli to robić na chwałę Bożą. Śpiewanie w scholi jest ponadto pracą zespołową i każdy ma możliwość podzielić się z innymi tym, czym go Pan Bóg najhojniej obdarował, czy to będzie piękna barwa głosu, czy też jego donośność, czy to będzie poczucie rytmu, pamięć muzyczna, ale też i dowcip, miłe usposobienie. Każdy z nas został obdarzony rozmaitymi talentami w różnym stopniu i ważne jest, ażeby otrzymane dary dobrze spożytkować.

Oaza Dzieci Bożych rozpoczyna się po Pierwszej Komunii Świętej, od trzeciej klasy szkoły podstawowej. W procesie formacyjnym uczestnicy są przygotowywani do poprawnego pełnienia funkcji liturgicznych, do rozumienia czynności i akcji liturgicznej oraz do prowadzenia chrześcijańskiego życia. To odniesienie do życia nosi też nazwę „liturgia życia” – nie jest bowiem możliwa formacja odrywająca jedną sferę życia chrześcijanina (liturgia) od drugiej (codzienność, życie). Celem formacji jest osiągnięcie świadomego, czynnego i owocnego uczestnictwa w liturgii. Podstawową drogą do osiągnięcia tego celu jest wypełnianie tzw. siedmiu zadań tygodnia. Należy do nich: posługa podczas Mszy świętej w niedzielę i dzień powszedni, udział w cotygodniowym spotkaniu w grupie, wypełnienie „słowa życia”, nauka dobrej modlitwy, apostolstwo w rodzinie i posługa wobec braci. Zadania te są wprowadzane stopniowo poprzez różnego rodzaju ćwiczenia, zabawy, sprawności.

Oaza młodzieżowa jest wspólnotą gromadzącą ludzi młodych, głównie uczniów gimnazjum, liceum i studentów, na cotygodniowych spotkaniach formacyjnych. To jedna z gałęzi Ruchu Światło-Życie – ruchu odnowy Kościoła założonego przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego w połowie XX wieku. Na wzór ojca Franciszka oazowicze stawiają sobie za cel troskę o odnowę życia duchowego i parafialnego, zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II – aby Kościół stawał się wspólnotą wspólnot, a ludzie, aktywnie włączając się w życie parafii jako najmniejszej komórki Kościoła, przyczyniali się do duchowego wzrostu całej wspólnoty wierzących. Dlatego też dążą szczególnie do rozwijania osobistej relacji z Chrystusem.

Podstawowym zadaniem wspólnoty Ruchu Światło-Życie jest osiąganie dojrzałości chrześcijańskiej przez jej członków. Służy temu bogata formacja, na którą składa się wiele form aktywności, a przede wszystkim:

• wspólnie przeżywana Eucharystia;
• regularne spotkania formacyjne w małej grupie, których celem jest pogłębianie wiary i kształtowanie właściwych postaw moralnych poprzez przyglądanie się życiu w świetle słów Pisma Świętego;
• modlitwa wspólnotowa;
• uczestnictwo w rekolekcjach przeżyciowych, których istotą jest doświadczenie miłości i bliskości Pana Boga w liturgii, we wspólnocie, na modlitwie i poprzez słowa Pisma Świętego;
• codzienna modlitwa osobista z Pismem Świętym, zwana Namiotem Spotkania;
• służba parafii.

Znakiem rozpoznawczym Ruchu jest tak zwana foska, czyli starochrześcijański krzyż, składający się z greckich liter, które czytane z góry na dół tworzą wyraz światło: ΦΩΣ (FOS), a czytane w poziome – życie: ΖΩΗ (DZOE); stąd też nazwa tej wspólnoty: Ruch Światło-Życie. W znaku tym zawiera się bogata symbolika charyzmatu Ruchu Światło-Życie. Polega on na tym, by jego członkowie poznawali światło Ewangelii Chrystusowej i wprowadzali je w życie. Wizytówką każdego roku formacyjnego są symbole – hasło, logo i piosenka, będące wyrazem treści, które cały Ruch szczególnie przeżywa w trakcie formacji danego roku.

Patronką Ruchu Światło-Życie jest Maryja – Niepokalana Matka Kościoła, która pokazuje nam źródło życia – Chrystusa. Jej figura znajduje się w Centrum Ruchu, w Krościenku nad Dunajcem. Sercem Centrum i całego Ruchu jest kaplica Chrystusa Sługi. Formacja oazowa prowadzi uczestników do diakonii. Ten grecki wyraz oznacza po prostu służbę. Członek Ruchu Światło-Życie, który przeszedł już swoją formację podstawową, chce naśladować Chrystusa Sługę, wykorzystując swoje talenty, zdolności i wiedzę w służbie Kościołowi. Diakonia to także grupa osób działających na rzecz własnej wspólnoty i całego Ruchu.

W naszej Parafii ODB i OAZA młodzieżowa dopiero zaczyna się tworzyć. Na cotygodniowe spotkania przychodzi kilkanaście osób. Na rekolekcjach wakacyjnych w ubiegłym roku były dwie osoby. Mamy nadzieję, że w tym roku pojedzie na rekolekcje więcej osób.